Ҳангоми савор шудан ба аробачаи маъюбии барқӣ ҳолати дурусти нишастан

Мавқеи дарозмуддати нодурусти аробачаи маъюбӣ на танҳо боиси як қатор ҷароҳатҳои дуюмдараҷа, аз қабили сколиоз, деформатсияи буғумҳо, китфи болҳо, камар ва ғайра мегардад; он инчунин боиси вайрон шудани кори нафаскашӣ мегардад, ки боиси зиёд шудани ҳаҷми ҳавои боқимонда дар шуш мегардад; ин мушкилот оҳиста-оҳиста ташаккул меёбанд, касе ба он аҳамият намедиҳад, аммо барои ошкор кардани ин аломатҳо хеле дер шудааст! Аз ин рӯ, роҳи дурусти савор шудан ба аробаҳои маъюбӣ ва аробаҳои барқӣ як масъалаи бузургест, ки ҳар як пиронсол ва маъюб онро нодида гирифта наметавонад. Дарвоқеъ, барои ҳамин нархи аробаҳои маъюбӣ аз сад юан то чанд ҳазор юанро ташкил медиҳад. Аробаҳои маъюбии хубу гаронбаҳо бо назардошти ин омилҳо таҳия ва истеҳсол карда шудаанд. Барои ҳалли ин мушкилот, аробачаҳои маъюбӣ бо вазифаҳои мувофиқи инсонӣ тарҳрезӣ шудаанд.
Пойҳои худро ба қафо наздик нигоҳ доредаробачаи маъюбӣто ҳадди имкон:

Агар баъзе пиронсолон хамида бошанд ва дунболи худро ба пушти курсӣ наздик карда натавонанд, онҳо хатари хам шудан ва лағжидани пушташон аз аробачаи маъюбӣ доранд. Аз ин рӯ, мувофиқи шароити шахсӣ, интихоби аробачаи маъюбӣ ё аробаи барқии дорои тангии танзимшавандаи тахтапушт ва сатҳи нишасти аробачаи маъюбии шакли «S» қулайтар аст.

Оё коси коса мутавозин аст:

Камшавии коси коси як омили муҳимест, ки боиси сколиоз ва деформатсия мегардад. Тамоюли коси косӣ дар натиҷаи фуҷур ва деформатсияи қафои курсии аробаҳои маъюбӣ ва аробаҳои маъюбии барқӣ ба амал меояд, ки боиси нодуруст нишастан мегардад. Аз ин рӯ, ҳангоми интихоби аробачаи барқии маъюбӣ маводи болишти пушти курсӣ низ хеле муҳим аст. Шумо метавонед мушоҳида кунед, ки болишти пушти курсии аробачаи маъюбӣ, ки арзишаш аз се то чандсад юан аст, пас аз се моҳи истифода ба чуқурӣ табдил меёбад. Ногузир аст, ки сутунмӯҳра пас аз истифодаи дарозмуддат дар чунин аробачаи маъюбӣ ё аробачаи барқӣ деформатсия мешавад.

Ҷойгиркунии пойҳо бояд мувофиқ бошад:
Ҷойгиркунии нодурусти пойҳо ҳангоми савор шудан дар аробачаи маъюбӣ ё аробачаи барқӣ ба фишори сили ишкии таъсир расонида, боиси дарди пояш мегардад ва тамоми фишор ба думҳо мегузарад; баландии педали пои аробаи маъюбӣ бояд дуруст танзим карда шавад ва кунҷи байни гӯсола ва рон ҳангоми савор дар аробачаи маъюбӣ каме аз 90 дараҷа баландтар бошад, вагарна пойҳо ва пойҳоят пас аз нишастан дар муддати тӯлонӣ карахт ва заиф мешаванд ва шумо гардиши хун таъсир мерасонад.

Мавқеи болоии бадан ва сар собит шудааст:

Агар бадани болоии баъзе беморон ҳолати дурусти нишастанро нигоҳ дошта натавонанд, онҳо метавонанд аробачаи маъюбиеро, ки тахтапушти баланд ва кунҷи тахтапушти танзимшаванда дорад, интихоб кунанд; барои пиронсолон ва маъюбон, ки дар мувозинат ва назорати танаи бадан мушкилӣ доранд (аз қабили фалаҷи мағзи сар, параплегияи баланд ва ғ.), онҳо инчунин бояд бо сарпӯши сар муҷаҳҳаз бошанд. деформатсия. Агар танаи болоии бадан ба пеш хам шуда, хамида шавад, барои ислоҳ кардани он тасмаи салиби сина ё тасмаи H-шаклро истифода баред.